Nawet tam, gdzie najciemniej, może pojawić się światło... "Signum Sanguinem. Światło" - Evanna Shamrock [#48]

                Jeżeli mogłabym wymienić jakiś klasyczny, najbardziej wyeksploatowany i jednocześnie najlepszy motyw w kulturze, to jest nim walka dobra ze złem. Mamy głównego bohatera lub bohaterów, którzy odkrywają swoje możliwości i okazuje się, że muszą się oni przeciwstawić pewnej osobie lub sile, która w ostatecznym rozrachunku zagraża nie tylko im. I mogłoby się wydawać, że jest to motyw do cna już przewidywalny i nic nowego nie można już do niego dodać...  czyżby?

                Evanna Shamrock w drugiej części historii z serii "Signum Sanguinem" podzieliła fabułę na kilka równorzędnych części. To Uciekinier, który pogrążony w Otchłani próbuje uniknąć wszystkiego, co najgorsze. Oliver Acris, psycholog kryminalny staje przed obliczem trudnej zagadki, jaką jest śmierć jednego z więźniów. I to nie byle jakiego, tylko oskarżonego o morderstwo żony Andrzeja Zimmermana. A Naznaczeni, czyli Eli, Maks, Aggie i Kamil próbują odkryć, co właściwie chciała im przekazać Józefina. Czy miała ona jakieś znaczenie w walce, w której swój los przypieczętowali rodzice Jojo? 

"Sam zatrułeś swoją krew najsilniejszą z trucizn - próżną ambicją."

                O całej serii "Signum Sanguinem" jestem w stanie rozpisywać się długo, lecz moim celem jest w jakiś sposób zachęcić czytelników do sięgnięcia po tą wyjątkową historię. Ale czy literatura nie powinna bronić się sama? Jestem pod wielkim wrażeniem jak osoba dwudziestokilkuletnia jest w stanie prowadzić skomplikowane i pełne zawiłości fantastyczne uniwersum i to wszystko jeszcze trzyma się kupy! Wszystkie opisane elementy układanki idealnie do siebie pasują, a jeżeli z początku pojawiają się wątpliwości, później z pewnością zostaną one rozwiane. Tutaj wszystko ma znaczenie, nawet jeżeli z początku wydaje się irytującym błędem. Nawet imiona bohaterów, choć pozornie przypadkowe, mają znaczenie i odbicie w osobowości bohatera, a nawet jego późniejszym losie. 

                Bardzo się cieszę, że autorka zrobiła dość duży krok naprzód od czasu wydania pierwszej części, czyli "Mroku". Chaos narracyjny ustąpił miejsca poruszającym opisom uczuć głównych bohaterów, ich wewnętrznej walki o samych siebie a także rozważań na temat tego, co przyniesie im los. Fabularnie również jest zaskakująco. Evanna Shamrock odważyła się nawet wprowadzić do historii kilka elementów historii szpiegowskich. Obok kryminalnych wątków związanych z Acrisem całość tworzy mimo wszystko spójną całość, mimo tego że wątki pozornie dotyczą kompletnie odrębnych elementów historii.

"Porządek w Auditium? Nie słyszał o tym od jakiegoś czasu. Zupełnie tak, jakby miasteczko stało się siedliskiem nieuleczalnej choroby. Tak zaraźliwej, że każda dotknięta nią osoba umierała w konwulsjach, przekazując swoje cierpienia kolejnym ludziom."

                To właściwie czego mi brakuje? Choć wiem, że autorka stara się rozwijać w tym kierunku - chciałabym dużo lepiej poznać bohaterów pobocznych, choć równie ważnych w całej tej historii o Jojo. Marzy mi się dużo lepsze rozwinięcie postaci Maksa i Aggie. W "Świetle" autorka pokusiła się na przedstawienie czytelnikom jednej z postaci dużo bliżej. Czekam na to, co zostanie nam przedstawione w "Naznaczonych". 

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję Evannie Shamrock.