Obejrzane #1 - Światło między oceanami

                Weteran I wojny światowej, Tom Sherbourne, żyjąc z przerażającymi wspomnieniami z życia na froncie, jest niemal całkowicie pewien, że w życiu nie czeka go już nic dobrego. Decyduje się na samotny żywot na tajemniczej i owianej złą sławą wyspą Janus, gdzie obejmuje urząd latarnika. Jego poprzednicy nie skończyli zbyt dobrze, jednakże wizja takiego życia wydaje się dla Toma zasłużona, przynajmniej w jego mniemaniu. Sytuacja jednak zmienia się, kiedy tuż przed wypłynięciem na Janus poznaje pełną życia i optymizmu Isabelle, która wprowadza w jego z pozoru smutną egzystencję światełko nadziei na lepsze jutro. Razem wypływają na wody oceanu prosto ku wspólnemu życiu z daleka od ludzi, tylko we dwoje. Wydaje się, że do szczęścia młodej parze brakuje tylko jednego. Czegoś jakże cennego, a co wciąż im się wymyka, napawając bezbrzeżną rozpaczą i bezsilnością, której żadne z nich nie jest w stanie zwalczyć. 

                A potem do brzegu na Janus przypływa łódź, a w niej martwy mężczyzna i niemowlę, które swoim rozdzierającym płaczem zmienia życie pary na dobre. 

#15. Amerykańscy bogowie - Neil Gaiman

                Zdaję sobie sprawę, że Neil Gaiman jest autorem, którego się albo kocha, albo nienawidzi. Dlatego, gdy sięgnęłam po Amerykańskich bogów doskonale wiedziałam, na co się piszę. Miałam świadomość specyficzności narracji tego autora i tego, że jego historie nie są dosłowne i mogą pod pewnym kontem szokować. I tak naprawdę nie do końca wiem, po której stronie barykady stoję. 

#14. Rewizja - Remigiusz Mróz

                Tak, wiem, znowu Chyłka i Zordon. Po raz kolejny mogłabym rozpisywać się nad tym, jak powieści Remigiusza Mroza do mnie przemawiają i jak dobrze się je czyta. Jeżeli chodzi o Rewizję, nie było inaczej. Jednakże zanim zabrałam się za trzeci tom losów przebojowej prawniczki Joanny Chyłki i jej podopiecznego, Kordiana Oryńskiego, poznałam wiele opinii na jej temat. I spotkałam się z morzem opinii, że Rewizja jest najsłabszą częścią cyklu. Czy jest powód, by tak myśleć? 

#13. Potomstwo - Jack Ketchum

                Jack Ketchum jest w świecie popularnej literatury grozy niemal marką samą w sobie. Sięgając po jego powieści, można spodziewać się strachu w najczystszej postaci, morza krwi i tych najgorszych cech, którymi mogą charakteryzować się ludzie. Są to historie pełne bestialstwa, dla zwykłego szarego człowieka mogące wydawać się praktycznie niemożliwe. No bo jak ludzie mogliby robić takie rzeczy? I choć to oczywiście fikcja literacka, to podczas czytania człowiek bez przerwy zastanawia się nad mrocznymi zakamarkami ludzkiej natury. 

                Brzmi świetnie? Po przeczytaniu Potomstwa wciąż zadaję sobie pytanie: o co tutaj w ogóle chodzi? Gdzie ten zachwyt i emocje, które powinnam czuć po przeczytaniu książki? 

#12. Harda - Elżbieta Cherezińska

                Historia obfituje w niezliczone opowieści o kobietach, które zachwycały odwagą i zadziwiały dokonaniami. Nawet w czasach, gdzie jedynymi obowiązkami niewiast było płodzenie dziedziców rodu i wyglądanie pięknie u boku mężczyzny, zdarzały się takie, które pragnęły wyrwać się z tego uwłaczającego czasem status quo. Bywało i takie, które z biegiem lat nauczyły się trudnej sztuki manipulowania mężczyznami i wiedziały, co zrobić, by otrzymać to, co chciały. Z zadowoleniem piszę dziś o jednej z najtwardszych kobiet średniowiecza. O bezwzględnej królowej wikingów, pani Północy, której imię dla wielu było synonimem nie tylko niezłomnego charakteru, ale i ciętego języka. I była ona Polką. Bo niewielu z nas wie, że pierwszy król Polski, Bolesław Chrobry, miał siostrę. Kobietę, która realnie przyczyniła się do wprowadzenia chrześcijaństwa w pogańskich ludach na północy. Świętosława, a raczej Sigrida Storråda, czyli Harda!

#11. Zaginięcie - Remigiusz Mróz

                Są takie książki, które mimo swoich pokaźnych rozmiarów, połyka się w dosłownie kilka godzin, niemal bez przerwy. Powodów jest wiele: bo zachwycający bohaterowie, bo wartka akcja, która nie pozwala oderwać się od treści nawet na chwilę. Dla mnie właśnie takimi powieściami są te autorstwa Remigiusza Mroza. Ani razu jeszcze się nie zawiodłam (i mam szczerą nadzieję, że to nigdy nie nastąpi). Po lekturze Kasacji i poznaniu najbardziej charyzmatycznego duetu prawników z kancelarii Żelazny & McVay, przyszedł czas na Zaginięcie. Chyłka i Zordon znowu w akcji!