Obejrzane #1 - Światło między oceanami

                Weteran I wojny światowej, Tom Sherbourne, żyjąc z przerażającymi wspomnieniami z życia na froncie, jest niemal całkowicie pewien, że w życiu nie czeka go już nic dobrego. Decyduje się na samotny żywot na tajemniczej i owianej złą sławą wyspą Janus, gdzie obejmuje urząd latarnika. Jego poprzednicy nie skończyli zbyt dobrze, jednakże wizja takiego życia wydaje się dla Toma zasłużona, przynajmniej w jego mniemaniu. Sytuacja jednak zmienia się, kiedy tuż przed wypłynięciem na Janus poznaje pełną życia i optymizmu Isabelle, która wprowadza w jego z pozoru smutną egzystencję światełko nadziei na lepsze jutro. Razem wypływają na wody oceanu prosto ku wspólnemu życiu z daleka od ludzi, tylko we dwoje. Wydaje się, że do szczęścia młodej parze brakuje tylko jednego. Czegoś jakże cennego, a co wciąż im się wymyka, napawając bezbrzeżną rozpaczą i bezsilnością, której żadne z nich nie jest w stanie zwalczyć. 

                A potem do brzegu na Janus przypływa łódź, a w niej martwy mężczyzna i niemowlę, które swoim rozdzierającym płaczem zmienia życie pary na dobre. 

                Książkę Światło między oceanami czytałam pod koniec zeszłego roku i przyznam szczerze,
że byłam w stu procentach pewna, co to za powieść. Wyciskacz łez, dramat z wielkim uczuciem w tle. Słowem - powieść jakich na rynku wiele. Jednak okazało się, że bardzo się myliłam! Z każdą kolejną stroną historia zaskakiwała, a sama fabuła wciągała bez reszty. Główni bohaterowie, zakochani w sobie bez reszty Tom i Isabelle, są parą, na którą patrzy się z uśmiechem i mówi "jakie to szczęście, że odnaleźli siebie nawzajem". Sympatyczne młode małżeństwo połączone tajemnicą naznaczoną smutkiem pozwala w pełni na zanurzenie się w ich historii, dopasowanie do niej własnych emocji. A ich tutaj nie brakuje. Bohaterowie są z pozoru bardzo od siebie różni - ona piękna, pełna życia i wiary w ludzi, pragnąca jedynie szczęścia u boku ukochanego mężczyzny i kochającej rodziny. On, cichy i zamknięty w sobie, pełen sprzeczności, lecz zdolny do wszystkiego w imię bezgranicznego uczucia, jakim darzy ukochaną żonę.

                Ale pojawi się jedna decyzja, która na zawsze może ich poróżnić. 

                Film oglądałam dosłownie kilka dni temu, z ciekawości szukając pomysłu na spędzenie deszczowego wieczoru. Ekranizacja powieści o tym samym tytule, z Alicią Vikander i Michaelem Fassbenderem (którzy prywatnie są parą), wydawała się idealnym pomysłem. I mimo że znałam już tą historię i doskonale wiedziałam, jak rozwiną się poszczególne wątki, dosłownie odkryłam tą opowieść na nowo. Aktorzy nadali swoim postaciom wyjątkowej głębi, zdecydowanie podołali zadaniu oddania tak trudnych i złożonych osobowości, a ich wzajemne relacje nieraz wywoływały uśmiech, ale i miejscami niepokój. Momentami widz przestaje rozumieć ich zachowanie - jest to wywołane kierunkiem historii, ale mimo to widz jest w stanie im uwierzyć. Wczuć się w ich sytuację i na chwilę zatrzymać się i pomyśleć o własnym stanowisku na temat tej sprawy. 

                

 Co ja bym zrobiła, będąc na jej miejscu? Czy postąpiłabym podobnie, gdybym była nim?

                I to właśnie czyni tą historię tak poruszającą i smutną. W dodatku zakończenie, co nie było dla mnie aż tak bardzo widoczne w książce, w filmie spięte jest wyraźną klamrą i jego powiązanie z początkowymi scenami w filmie wywołuje niemal łzy w oczach. 

                No i przepiękne zdjęcia! Krajobrazy tajemniczej wyspy, nad którą góruje latarnia morska, a dookoła bezkresne wody oceanu, wśród których wszystko wydaje się możliwe. Aktorzy idealnie dobrani do swoich ról dopełniają przepiękną i jednocześnie tragiczną historię, a w niej miłość, spór, moralność, poświęcenie i walka o szczęście. 

                Ale życie i tak ma swoje scenariusze. Pozostaje jedynie być wiernym sobie i czekać, co się wydarzy.

                Piękny film. Bardzo polecam!

~*~

Zdjęcia pochodzą ze strony Filmwebu.