#9. Nawałnica mieczy. Stal i śnieg - George R.R. Martin

                Myślę, że wielu wielbicieli współczesnej literatury wie, czym jest Gra o tron. A już na pewno wiedzą to wielbiciele seriali - produkcja HBO zgarnęła wiele prestiżowych nagród i wciąż jest dumą stacji telewizyjnej. Epickie widowisko cieszy widzów już od kilku lat, dzięki czemu światową sławę zyskała saga Pieśni Lodu i Ognia George'a R.R. Martina. Nawałnica mieczy jest jej trzecim tomem, który przez wydawców został podzielony na dwie części: Stal i śnieg oraz Krew i Złoto. Jako że jestem wielką fanką serialu, postaram się opowiedzieć o pierwszej części trzeciego tomu tylko i wyłącznie z perspektywy książki. Momentami było ciężko, ale po kolei. 

                Bohaterów spotykamy w prawdziwie skrajnych momentach ich życia. Królewska Przystań powoli podnosi się po bitwie nad Czarnym Nurtem, powoli znajdują się ciała poległych, ale i tych cudem ocalałych. Westeros pogrążone jest w wojnie o Żelazny Tron, w kolejce do niego czeka kilku kandydatów, z których każdy rości sobie prawa do władzy. Na północy rządzi szesnastoletni Robb Stark, który dopiero uczy się  być władcą, jednak wykazuje wielki talent na polu bitwy i nie przegrał jeszcze żadnego starcia. Daenerys Targaryen rządzi za wodą, zbierając niepokonaną armię, która pozwoli jej odzyskać należne jej prawa. Jej smoki sieją postrach i pozwalają jej przeć do przodu w swoich działaniach. Jaime Lannister zmierza do Królewskiej Przystani pod okiem Brienne z Tarthu na wymianę jeńców za córki Catelyn Stark. Tymczasem Sansa próbuje odnaleźć się w prawdziwej jaskini lwa, a jej młodsza siostra uznana zostaje za zaginioną, ale okazuje się, że mimo swoich ośmiu lat, przeżyła w swoim życiu zdecydowanie zbyt wiele. 

                Tak, wiem, brzmi to bardzo chaotycznie, lecz niestety tak właśnie wyglądają książki Martina. Ze względu na to, że każdy "rozdział" opowiadany jest z perspektywy innej osoby, dość trudno jest wgryźć się w fabułę, bo gdy zagłębiamy się w losy jednego bohatera, za chwilę zostajemy rzuceni w życie innego. Z tego powodu narracja całej powieści nie jest zbyt płynna, o czym na początku wspomina sam autor. Ze względu na to, że niektóre z postaci dzielą od siebie niewyobrażalne odległości, wydarzenia, o których czytamy, dzieją się jednocześnie lub w dużych odstępach czasu. Jeżeli mogłabym szukać wad całej serii, wskazałabym właśnie na to. 

                Bo poza tym Martin jest mistrzem w swoim fachu i udowadnia mi to już po raz trzeci. Od mojego pierwszego spotkania z tym autorem minęło już całkiem sporo czasu, jednak znów zostałam utwierdzona w przekonaniu, że niewielu jest na świecie autorów zdolnych do kreowania takich światów, jak uniwersum Gry o tron. Każdy z bohaterów jest unikalny, jego cechy są wyraźne, dzięki czemu są czytelnikowi bardzo bliscy i wzbudzają emocje, zarówno te dobre, jak i złe. To właśnie postacie nadają tej opowieści niepowtarzalnego charakteru. Nie zwracając uwagi na poprzednie części i serial, w mojej pamięci na długo pozostaną szczególnie: 

[źródło]

                Jaime Lannister, co przyznaję z zaskoczeniem, ponieważ nigdy mu nie kibicowałam. Jednak w Nawałnicy mieczy poznajemy tego bohatera z kompletnie innej strony. Autor wyjaśnia jego historię, która doprowadziła przystojnego rycerza do haniebnego miana Królobójcy. W dodatku przedstawiony jest jako więzień, kompletnie zależny od innych i bezlitośnie ograniczany. Mimo to Jaime pozostaje bezwstydnie pewny siebie i ironiczny w swoich wypowiedziach, dzięki czemu podczas jego sprzeczek z Brienne, nieraz na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Wulgarny i bezkompromisowy, mimo wszystko wzbudza sympatię. Bo za twarzą prawdziwego Lannistera, wiarołomcy, kryje się człowiek o dobrym sercu, pragnący jedynie życia u boku ukochanej (...siostry) i poświęcenia temu, co potrafi robić najlepiej, czyli walki. Niestety, na jego drodze pojawi się szereg problemów nie do pokonania i Jaime będzie musiał pogodzić się z tym, że jego dawne życie odejdzie w zapomnienie i jeżeli nawet odzyska wolność, jego dobre imię znacznie ucierpi. 

                Jon Snow, który staje przed jednym z największych wyzwań w swoim życiu. Musi udawać zdradę i wkupić się w łaski dzikich, wrogów Nocnej Straży, której młody bękart stara się być bezgranicznie wierny. Zadanie wydawało się z pozoru bardzo łatwe, jednak sprawy komplikują się coraz bardziej, kiedy jedna z dzikich zarzuca na niego sidła uczucia, a młody chłopak ulega jej, lecz nie tak łatwo. Snow musi szukać w sobie wielkiej siły, aby pozostać wiernym zarówno sobie samemu, jak i ideałom, których przysięgał bronić. A w perspektywie majaczy kolejna zdrada, czy jednak uda mu się wyjść z tego cało? 

[źródło]

                Daenerys Targaryen podróżuje ze swoimi ludźmi w poszukiwaniu kolejnych mieczy, które pomogłyby jej w bitwie o Żelazny Tron. W międzyczasie ta młoda dziewczyna prawdziwie dojrzewa do roli władczyni. Utwierdza się w swoich przekonaniach, pragnąc sprawiedliwości, zarówno w polityce, jak i w boju. Dlatego niewolnicy sprowadzają ją niemal do rangi bogini, a wrogowie drżą na myśl przed jej gniewem. A właściwie gniewem jej smoków, które wyrastają na prawdziwe bestie, nad którymi zapanować może jedynie Dany. Dziewczyna zdobywa kolejne miasta i werbuje wiernych jej ludzi. Jednak w oczy rzuca się najbardziej to, jak ta bohaterka dojrzewa z każdą kartą tej powieści. Staje się bezwzględna i pyskata, pewna swoich racji, a do tego wyraźnie widzi cel swojej wędrówki. 

[źródło]

                O tej serii można by pisać w nieskończoność, analizując ją wzdłuż i wszerz, jednak po lekturze pierwszej części trzeciego tomu, mogę zachęcić do rozpoczęcia przygody z Grą o tron ze względu na niesamowitych bohaterów, rozległy, dopracowany w każdym calu świat i prawdziwie nieprzewidywalne zwroty akcji. Jednocześnie ostrzegam, że w pewnych momentach narracja dość zwalnia i może trochę nudzić. Ale nie ma co się zrażać, za chwilę dzieje się coś, co nam to wynagrodzi.       A jeżeli ktoś czytał i tak jak ja utonął w świecie Martina, myślę że nie muszę go przekonywać. Jestem bardzo ciekawa, czy znacie Grę o tron, widzieliście serial, a może czytaliście książki? I po której stronie stoicie: fanów, a może podchodzicie do tej serii sceptycznie?