#14. Rewizja - Remigiusz Mróz

                Tak, wiem, znowu Chyłka i Zordon. Po raz kolejny mogłabym rozpisywać się nad tym, jak powieści Remigiusza Mroza do mnie przemawiają i jak dobrze się je czyta. Jeżeli chodzi o Rewizję, nie było inaczej. Jednakże zanim zabrałam się za trzeci tom losów przebojowej prawniczki Joanny Chyłki i jej podopiecznego, Kordiana Oryńskiego, poznałam wiele opinii na jej temat. I spotkałam się z morzem opinii, że Rewizja jest najsłabszą częścią cyklu. Czy jest powód, by tak myśleć? 

                Po pewnych życiowych zawirowaniach, drogi Chyłki i Zordona rozchodzą się na tle zawodowym. Prawniczka rozpoczyna wątpliwą karierę jako radca prawny w centrum handlowym. W międzyczasie odkrywa w sobie niezdrowe zamiłowanie do alkoholu i jej życie zmienia się znacznie. Jej rutynę przerywa pojawienie się mężczyzny romskiego pochodzenia, zdruzgotanego rodzinną tragedią. Okazuje się, że jego żona i córka zostały zgwałcone, po czym brutalnie zamordowane. Ich ciała odnaleziono przy torach kolejowych, co wywołało lokalną sensację. I jak to w takich sprawach bywa, w pierwszej kolejności szuka się winnych wśród najbliższych osób. A do tego dochodzą uprzedzenia na tle rasowym i tak oto mężczyzna, który niespodziewanie staje na drodze Chyłki, staje się jej klientem. W dodatku żona Roberta Horwata, czyli Bukano, miała dość pokaźną polisę ubezpieczeniową i firma za nią odpowiedzialna ani myśli wypłacać pieniądze komuś podejrzanego o tak brutalną zbrodnię. Do akcji ruszają najlepsi prawnicy. W tym młody aplikant pod skrzydłami nowego patrona. Tak, Chyłka i Zordon znajdują się po przeciwnych stronach barykady. 

                W stu procentach zgadzam się z opiniami, że Rewizja znacząco różni się od dwóch poprzednich części cyklu. Autor zdążył przyzwyczaić swoich czytelników do pewnych utartych schematów, jednak w tej powieści ukazuje je w trochę innym świetle. Przede wszystkim jeżeli chodzi o życie Joanny Chyłki, które, wbrew temu, co mogłoby się wydawać, nie jest i nigdy nie było usłane różami. I tutaj pojawiały się opinie, że w tej części Joanna staje się ciepłą kluchą, niepewną siebie i niesamowicie irytującą w swoich wyborach. Nie jestem pewna, czy się z tym zgadzam, bo dla mnie taki zabieg był całkowicie uzasadniony. Jeżeli chodzi o tak silne osobowości, dość prawdopodobne jest swego rodzaju załamanie. Ukazanie tej bohaterki w raczej złym świetle, jednocześnie idealnie wywiązującą się ze swoich zadań, z których słynęła dotychczas, daje zupełnie nowy obraz jej życia i pomaga zrozumieć bezkompromisową naturę Chyłki. W Rewizji przeżywa ona wiele wewnętrznych zmian, jednocześnie nie tracąc charakterystycznego pazura, mimo że w pewnych momentach grunt zdaje się osuwać spod jej stóp. I dobrze! To nadaje całej historii wyjątkowego realizmu i dzięki temu kupuję całą historię w stu procentach. 

                Pozostaje jeszcze Zordon. Pod koniec Zaginięcia zdecydowanie ukazuje swoją postawę i stosunek do kariery, a co za tym idzie, w Rewizji uroczy aplikant zaczyna wywoływać coraz więcej negatywnych emocji. Autor zaznaczył ten wątek bardzo wyraźnie i świetnie skonfrontował wybory Zordona z uczciwą naturą Kormaka, który zdaje się albo sprowadzać Oryńskiego na ziemię, albo otwarcie go krytykować. Mimo wszystko jego dylematy do mnie przemawiają. To problemy młodych ludzi w dzisiejszych czasach, a szczególnie tych, zamieszanych w tak poważne sprawy. Tym bardziej droga, którą przeżywa aplikant pełna jest decyzji, zarówno dobrych, jak i tych kompletnie beznadziejnych, ale najważniejsze jest to, że ta postać wyciąga z czasem odpowiednie wnioski i podejmuje działania, którym ostatecznie nic, tylko przyklasnąć. 

                Skupiłam się na postaciach, tak, wiem. Nie będę po raz kolejny rozpisywać się nad złożoną i niezmiernie wciągającą fabułą, bo moim zdaniem w tej powieści główną rolę grają emocje głównych bohaterów. Ich przeżycia i próby dostosowywania się do nowych sytuacji. A także kształtowanie systemu wartości, który, niestety, pod wpływem niezależnych od nich czynników może gwałtownie ulec zmianie... 

                Jestem bardzo ciekawa, jakie są Wasze opinie na temat zarówno samej Rewizji, jak i całej serii z Chyłką i Zordonem. Mnie ta powieść zmusiła do myślenia dużo bardziej niż dwie poprzednie i bardzo podoba mi się kierunek, w którym zmierza ta historia.