#3. Ekspozycja - Remigiusz Mróz

                Kiedy na Giewoncie, na krzyżu zostają odnalezione zwłoki starszego mężczyzny, wszystko wskazuje na to, że popełnił on samobójstwo. Ciało nie nosi żadnych śladów walki lub innych urazów, zupełnie jakby ofiara sama wspięła się na krzyż i tam powiesiła. Ale jednocześnie logika każe przeczyć temu stwierdzeniu. Której więc wersji należy się trzymać? 

                Na miejscu pojawia się komisarz Wiktor Forst. Mężczyzna o dość wątpliwej reputacji i znany ze swoich nieprzemyślanych decyzji, a także niezaprzeczalnego talentu do pakowania w kłopoty. Tylko on zdaje się stuprocentowo wierzyć w zabójstwo i odnajduje jedyny ślad, który w jakikolwiek sposób może doprowadzić śledczych na trop mordercy. Antyczną monetę w gardle ofiary. Już w tamtym momencie Wiktor zdał sobie sprawę, że rozwikłanie zagadki tajemniczego zabójstwa będzie dużo trudniejsze, niż wcześniej zakładano. 

                Niemal chwilę później komisarz dowiaduje się, że zostaje zawieszony i odsunięty od sprawy, którą praktycznie nie zdążył się na dobre zająć. I mimo że powodów do przymusowej przerwy w pracy mogłoby być wiele, cała sytuacja zaczyna poważnie przypominać spisek. Tylko dlaczego akurat wymierzony w Forsta? Oczywiście, Wiktor postanawia nie dawać za wygraną i rozpoczyna śledztwo na własną rękę, wciągając w całą sprawę dziennikarkę popularnej stacji telewizyjnej, Olgę Szrebską. I jednocześnie stara się dowiedzieć, kto stara się go pozbyć ze służb.  

                Cała sprawa zmierza jednak w zupełnie nieoczekiwanym kierunku, a w grę zaczynają wchodzić sprawy religijne i odpowiedzi na dawno zapomniane pytania. Zbrodnie z przeszłości zdają się czaić w mroku, tylko szukając odpowiedniego momentu, by wrócić na usta wszystkich. 

fot. fotogary

                Przyznam szczerze, że początkowo nie byłam przekonana do tej historii. Oczywiście, z miejsca pokochałam Forsta za jego bezkompromisowość, całkowite oddanie dla sprawy i nietuzinkowy humor. Zdawał się umieć wyjść obronną ręką z każdej sytuacji, mimo że rozwiązania problemów przychodziły mu do głowy zupełnie nieoczekiwanie i często zmuszały do niezbyt przemyślanego działania. W sprawie mordercy z Giewontu, zdecydowanie właściwy człowiek na właściwym miejscu. W dodatku jego relacje z Olgą nie raz wywoływały uśmiech na mojej twarzy. 

                Niestety, kierunek, w którym zmierzała cała sprawa morderstwa, nie do końca do mnie przemawiał. W pewnych momentach fabuła i główny problem powieści zaczęły niebezpiecznie się od siebie oddalać i nie miałam pojęcia, jaki miałby być w tym cel. Powoli gubiłam się w tym chaosie. Ostateczny zwrot akcji i przełom w śledztwie w ogóle nie kleił mi się z resztą powieści, mimo że samo rozwiązanie zagadki niemal wbijało w fotel. Lecz po co wszystko to, co było pomiędzy? Mam nadzieję, że autor odpowie na wszystkie moje pytania w kolejnym tomie przygód Wiktora Forsta. Tym bardziej, że zakończenie kompletnie zbiło mnie z tropu i zapragnęłam dowiedzieć się, co było dalej i jak rozwiną się wątki, rozpoczęte na kartach tej powieści. 

                Ostatecznie bardzo spodobała mi się "Ekspozycja" i strasznie szybko mi się ją czytało. Styl autora, jak zawsze, jest lekki i pozwala na dosłowne płynięcie przez kolejne strony. A historia wciąga i nie pozwala, by oderwać się od niej choćby na chwilkę. Nie brakuje tu akcji, porządnego mordobicia, ale także chłodnych kalkulacji i poszukiwań. Polecam, wierząc, że drugi tom będzie trochę mniej chaotyczny i odpowie na wiele pytań, które nasunęły mi się podczas czytania powieści. A czytałam opinie, że drugi tom jest znacznie lepszy... Nie pozostaje mi więc nic innego, jak zabrać się za Przewieszenie!