#29. Oskarżenie - Remigiusz Mróz [RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

              W sprawie sprzed lat pojawiają się nowe dowody. Zbrodnia, za którą oskarżono dawnego opozycjonistę, wydawała się osądzona właściwie, a postępowanie zakończone. Jednakże żona skazanego Tadeusza Tesarewicza, Łucja, poszukuje kogoś, kto będzie w stanie wyciągnąć jej męża z więzienia i jednocześnie oczyścić jego dobre imię po oskarżeniu o tak ohydne zbrodnie. Wiadomo już, do kogo zdesperowana kobieta zwróciła się o pomoc, prawda? Joanna Chyłka podchodzi do spraw z, powiedzmy, różnym zainteresowaniem. I ta sprawa wylądowałaby na stosie w jej mniemaniu "nudnych" gdyby nie fakt, że zaraz po kontakcie z Joanną, Łucja umiera. 

              Lampka się zapala, a Joanna Chyłka rusza do boju wraz ze swoim niezastąpionym partnerem, Kordianem Oryńskim. Jednak tajemnica okazuje się inna niż zwykle, dużo bardziej skomplikowana i pełna ślepych zaułków. Czy duetowi prawników uda się rozwikłać tą niezwykłą zagadkę i, jak zwykle, wyjść z tego cało? Wszyscy wiemy, że ten duet jak żadni inni bohaterowie lubią przyciągać kłopoty... 

                "Oskarżenie" jest już szóstym tomem o przebojowej prawniczce Joannie Chyłce i Zordonie, jej niemal już prawej ręce. Jednakże w tym przypadku mam wrażenie, że coś znacząco się zmieniło. Myślę, że ci wszyscy, którzy znają tą historię, wiedzą o co chodzi. Jeżeli nie, postaram się to krótko wyjaśnić. Oprócz znakomicie zarysowanych problemów zawodowych, z którymi mierzyli się Chyłka i Zordon, w powieściach nie brakowało wątków obyczajowych, zarówno niesamowicie zabawnych, jak i smutnych. Wydarzenia te zdawały się być tłem dla potyczek sądowych (pozasądowych również), które uzupełniały nam obraz ukochanych bohaterów o kolejne szczegóły. I to ważne szczegóły! 

             Tutaj mamy do czynienia z sytuacją, kiedy wątki związane bezpośrednio z bohaterami, często prywatne, nierozerwalnie splatają się ze sprawami zawodowymi i pojawia się jeszcze więcej problemów. O ile to w ogóle możliwe. I powoli przestaje to być jedynie walka "my dwoje przeciwko wrogom", a zaczynają pojawiać się wątki spod szyldu "ratujmy siebie nawzajem". I to nie w tym mocno melodramatycznym sensie.  Jest bardzo ciekawie, dzięki temu historia wydaje się wkroczyć na nowy poziom.  

 

[źródło]

                Wiele razy rozpisywałam się tutaj na temat stylu pisania autora, więc nie będę się za bardzo powtarzać. Czyta się niesamowicie szybko (w moim przypadku kilka godzin z przerwą na krótki sen). Nie brakuje także nawiązań do realnego świata, co dowodzi temu, że Remigiusz Mróz trzyma rękę na pulsie jeżeli chodzi o wszystko, co dzieje się dookoła. Kompletnie nie spodziewałam się, że bohaterowie będą wspominać np. Arlenę Witt. Takie wstawki wywołują uśmiech na ustach czytelnika i wielką chęć przybicia autorowi "piątki". 

                O czym także warto wspomnieć, chylę czoła przed olbrzymim reaserchem (lub po prostu wiedzą, jak dla mnie jedno i drugie mocno się ze sobą wiąże i jest godne podziwu). Elementy polskiej historii są tutaj przedstawione w sposób niemal przyjemny. A o pewnych ważnych wydarzeniach warto wiedzieć, bo działy się nie tak dawno... 

                Podczas czytania poprzednich tomów przygód Chyłki i Zordona bawiłam się świetnie, z zapartym tchem śledziłam poczynania zarówno głównych bohaterów, jak i ich przeciwników. Tutaj było bardzo podobnie. Jednakże dopiero w "Oskarżeniu" zdałam sobie sprawę, jak bardzo cała sytuacja głównych bohaterów staje się poważna, ich przeżycia wstrząsające. To już nie jest do końca to, co było, ale uważam, że rozwój tej historii idzie w bardzo dobrym kierunku. Przez to z przejęciem wyczekuję dalszego ciągu. Co się stanie z Chyłką i Zordonem? Jak ja przeżyję do premiery kolejnego tomu, skoro samo "Oskarżenie" jeszcze jej nie miało?! 

                A, i jeżeli jeszcze nie wiadomo, to polecam. Szczerze, z całego serducha!

PREMIERA 27 WRZEŚNIA!