#17. Śmierć na Nilu - Agatha Christie

                Gdy w grę wchodzi morderstwo, motywów można wymienić wiele. Od wzbogacenia się, po miłosną desperację, chęć zemsty, na zwyczajnej żądzy mordu kończąc, choć takie przypadki zdarzają się raczej rzadko. W pracy detektywa najważniejszym jest dopasowanie motywu do odpowiedniej osoby i określenie, czy dana wersja wydarzeń w ogóle jest możliwa. Problemy mogą pojawić się wtedy, kiedy wszystkie najbardziej prawdopodobne teorie zostają zburzone przez kolejne dowody i okazuje się, że zbrodnia ze zwykłego odebrania człowiekowi życia staje się intrygą utkaną misternie przez pragnienia i zmysły mordercy. 

                Na wycieczkę do Egiptu wybrała się grupa ludzi, zbiorowisko różnorodnych osobowości i ciekawych ludzkich historii. A wśród nich ona: Linnet Doyle, najbogatsza młoda kobieta w Anglii, mężatka, która wraz z małżonkiem wybrała się w malowniczą z pozoru podróż poślubną. Jednakże spokój młodej pary burzy była ukochana Simona Doyle'a, Jacqueline. Kobieta o prawdziwym temperamencie, okrutnie zraniona i kierowana żądzą zemsty. Nad tą trójką wisi wspomnienie wielkiej przyjaźni, dobroci, miłości pełnej pasji, ale także zawiści i tajemnicy.

                W rejs po malowniczym Nilu wybrał się także Herkules Poirot, chcący odpocząć choć przez chwilę od zgiełku codziennego życia. Ale jak to zwykle w życiu bywa, jeżeli unika się kłopotów, one same potrafią odnaleźć nieszczęśnika. I tak pewnego wieczora dochodzi do zbiegu dziwnych wydarzeń, które rozpoczyna niefortunny postrzał, a końcu makabryczna śmierć pogrążonej we śnie Linnet, której bezwzględny morderca strzelił w głowę. W dodatku z szafki nocnej ofiary znikają jej drogocenne perły. Podejrzenia od razu padają na Jacqueline, choć posiada ona alibi praktycznie nie do podważenia. Zagadka prawdziwie nie do rozwiązania. 

                Ale nie dla Herkulesa Poirot'a, który wiedział, że morderca jest wśród nich i pośród wielu wersji wydarzeń, którymi raczyli go współpasażerowie na statku, starał się odnaleźć tą prawdziwą. Oraz poznać imię i nazwisko mordercy, zwłaszcza kiedy rejs, który miał być oddechem od codziennych spraw, naznaczają kolejne śmierci. 

                I okazuje się, że młoda  bogaczka o wielkim sercu i pełnym dobroci usposobieniu, ma więcej wrogów, niż mogłoby się wydawać. 

                Śmierć na Nilu jest już kolejną powieścią prawdziwej legendy gatunku, Agathy Christie. I jak zawsze u tej autorki, nie brakuje wyrazistych bohaterów, zawiłej intrygi i zaskakującego zakończenia. Powieść świetnie się czyta, styl jest przystępny, mimo wielu stylizacji językowych, charakterystycznych dla czasów, w których żyła autorka. No i postać samego Herkulesa, wiekowego gentelmana, wiernego swoim przekonaniom, ale także niemal narcystycznie pewnego siebie. Podczas czytania niemal od razu nasuwało mi się porównanie do równie legendarnego detektywa, Sherlocka Holmesa, i mimo że ten drugi zdecydowanie wygrywa, to Poirot ma w sobie coś, czego Holmesowi od zawsze było brak. Prawdziwie ludzkie emocje i dramaty. I dlatego głównego bohatera Śmierci na Nilu można od razu polubić - jest to ktoś, pomijając inteligencję i talent dedukcji, zwyczajny. Taki jak my. 

fot. REX feat. East News

                Co do samej historii - od samego początku aż po rozwiązanie wątku na ostatnich kartach powieści - wciągająca i niemal perfekcyjnie skonstruowana. Z każdym kolejnym rozdziałem czytelnik otrzymywał nowe informacje i choć w pewnym momencie mógł być pewien rozwiązania zagadki, za chwilę dowiadywał się czegoś, co gwałtownie burzyło jego pogląd na całą sprawę. I to jest właśnie cecha dobrej powieści kryminalnej, bez dwóch zdań. 

                Dlatego powieści Agathy Christie, nie tylko Śmierć na Nilu, ale i także każdą inną, polecam w ciemno. To historie o wyjątkowych ludziach, tajemnica wciągająca bez reszty i urokliwe miejsca. Prawdziwa gratka dla miłośników kryminałów, a także tych, którzy chcą nadrobić w jakiś sposób klasykę literatury.