#1. Świt, który nie nadejdzie - Remigiusz Mróz

                Kiedy po zakończeniu I wojny światowej Benito Mussolini obiecał swoim obywatelom, że na zawsze pozbędzie się z ich kraju wszelkich przedstawicieli mafii, przestępczy proceder kwitł w najlepsze. Jednak bezwzględna i brutalna administracja tego włoskiego polityka sprawiła, że największe rodziny mafijne zaczęły masowo uciekać do USA. I jako że trafili do prawdziwego przestępczego raju, ich działalność mogła być kontynuowana i z biegiem lat stawać się prawdziwą potęgą, mnożącą się na cały świat. Także w Polsce. Remigiusz Mróz podjął się trudnego zadania przedstawienia gangów działających na terenie Warszawy pomiędzy I a II wojną światową.

 

                Głównego bohatera Świtu, który nigdy nie nadejdzie, Ernesta Wilmańskiego, poznajemy gdy przybywa do Warszawy, aby po trudnych przeżyciach rozpocząć w tym mieście nowe życie. Chciał znów mieć czystą kartę, rozpocząć uczciwą pracę, być może w biurze. Nie trudno się domyślić, że wszystkie jego plany bardzo szybko wzięły w łeb. Kiedy usłyszał niedaleko krzyki młodej dziewczyny i zobaczył, że w pobliskim zaułku zaatakował ją jakiś mężczyzna, już wiedział, że jego życie w Warszawie na pewno nie będzie spokojne. Nie mógł wiedzieć, że chcąc zwyczajnie pomóc, wpląta się w niebezpieczny świat mafii. Trafia na teren Banników, gangu działającego na Śródmieściu. I dodatkowo solidnie daje w kość jednemu z jego członków. Wraz z kolejnymi stronami książki dowiadujemy się, jak bardzo interesującą przeszłość miał Ernest i że im bardziej chciał się od niej oderwać, tym skuteczniej do niego wracała. 

                Jednocześnie poznajemy także Elizę Zarzeczną, młodziutką posterunkową, członkinię nowo powstałego oddziału policji złożonego wyłącznie z kobiet. Ich zadaniem było pomaganie ofiarom sutenerstwa i maksymalne eliminowanie nierządu na ulicach Warszawy. Jednakże jej losy także podążają w zupełnie innym kierunku i Eliza, pragnąca za wszelką cenę wypełnić swój obywatelski obowiązek, wplątuje się w sieć niebezpiecznych wydarzeń, dzięki którym będzie mogła udowodnić niezmierzoną rolę kobiet w policji. Czy uda jej się zapobiec ogólnej opinii o tym, że kobieta i mundur nigdy nie będą szły w parze? Udowodnienie swojej własnej wartości w świecie zdominowanym przez mężczyzn może stać się równie trudne, co ściganie najgorszych przestępców.

                Lecz prawdziwie zachwycająca i wciągająca bez reszty historia rozpoczyna się dopiero wtedy, gdy w wyniku pewnych wydarzeń Eliza i Ernest będą musieli znaleźć między sobą nić porozumienia. Mimo że z zupełnie odmiennych powodów. 

                Każdy, kto chociażby słyszał np. o Ojcu Chrzestnym jest w stanie wyobrazić sobie jak mogłoby wyglądać działanie mafii. Jak włoskie ugrupowania traktowały siebie nawzajem jak rodzinę, chronili się i bezwzględnie mścili na wszystkich, którzy podnieśli rękę na kogoś bliskiego. Remigiusz Mróz przedstawił w swojej książce gang Banników pod przywództwem Fryderyka Hertza. Działanie i struktura tego ugrupowania, choć różniąca się od tej, którą kojarzymy chociażby z filmów, bardzo do niej dąży. Tu wciąż nieocenioną wartością jest honor i bezgraniczna wierność przywódcy. Nawet nieznaczne przewinienia mogą zostać karane śmiercią. Zastraszanie w formie wysyłania w świat "znaków" w postaci zwłok było na porządku dziennym. Za wtargnięcie członków jednego gangu na teren drugiego również groziła sroga kara.  

                Więc wyobraźcie sobie jak ta delikatna równowaga ulega zniszczeniu, kiedy ktoś złamie jedną z tych niepisanych zasad, a gangi w Warszawie rozpoczynają walkę między sobą, przede wszystkim o dominację i bogactwo. A wśród tego zgiełku Ernest i Eliza będą musieli znaleźć sposób, by przetrwać w ten niekończącej się grze pozorów. 

Źródło

                Świt, który nie nadejdzie jest już trzecią książką Remigiusza Mroza, którą miałam okazję przeczytać. I bardzo żałuję, że odkryłam tego autora tak późno. Będąc szczerą, początek książki nie za bardzo mi się podobał. A szczególnie fragmenty opisujące Elizę, jej cichą, spokojną i kompletnie nie pasującą do zawodu policjantki partnerkę i ten cały kompleks zbawienia świata. Jednak nie warto się zrażać! Zdecydowanie nadrabiały fragmenty z perspektywy Wilmańskiego, a akcja ruszyła na łeb na szyję w momencie, kiedy losy Elizy i Ernesta zaczęły na dobre się ze sobą splatać. Oprócz mafijnych porachunków autor bezbłędnie przedstawił atmosferę Warszawy w okresie międzywojennym. Oczyma wyobraźni widziałam pojawiające się na ulicach pierwsze automobile, tramwaje zaprzęgnięte w konie czy riksze. Dzięki perspektywie Elizy mogłam także dowiedzieć się, jak w tamtych czasach ciężko było być kobietą. A szczególnie taką ambitną, która chciała coś zmienić, udowodnić swoją wartość i na zawsze zetrzeć z ust mężczyzn drwiące uśmiechy. 

                Oczywiście, całym sercem polecam Świt, który nie nadejdzie. I to nie tylko entuzjastom opowieści o przestępczym półświatku. Fani twórczości Remigiusza Mroza doskonale wiedzą, jak dobrym jest on pisarzem. Jego styl jest lekki i pozwala na połknięcie prawie sześciuset stron dosłownie w jeden dzień. A dla tych, którzy nie wiedzą - Mróz jest prawdziwym mistrzem zwrotów akcji i zakończeń, które dosłownie wbijają w fotel i przyprawiają o zawał serca. Przywołuje on do życia niezwykłych bohaterów, których losy śledzimy z zapartym tchem, nieustannie błagając o więcej.

                Czy potrzebna jest jeszcze zachęta? 

~*~

Bardzo miło jest znów wrócić do recenzowania, czuję się jakby minęły wieki odkąd ostatni raz coś publikowałam. Mam nadzieję, że  będzie to przygoda równie ciekawa, jak poprzednio. 

Pozdrawiam!